با میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان استرومایی دستگاه گوارش s-۱۰۰ رابطه ی پروتئین

چکیده مقدمه: سرطان استرومایی دستگاه گوارش (gist) شامل یک گروه از تومورهای مزانشیمال می باشد. ما در این بررسی قصد داشتیم تا با بررسی نحوه ی ارتباط بین پروتئین s-100 و بقای بیماران مبتلا به سرطان استرومایی دستگاه گوارش، روشی جهت پیش بینی پیش آگهی بیماری در فرد مبتلا به دست آوریم. روش ها: در این مطالعه ی تحلیل بقا (survival study) جمعیت مورد مطالعه شامل بیماران مبتلا به سرطان استرومایی دستگاه گوارش بود. چهل بیمار به روش سرشماری و از طریق جستجوی برگه های پاتولوژی موجود در بایگانی پاتولوژی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در مطالعه شرکت داده شدند. پس از تکمیل فرم های مربوط به بیماران، اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار spss نسخه ی 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 5/62 درصد بیماران مرد و 5/37 درصد زن با میانگین سنی 16/6 ± 4/58 سال بودند. پروتئین s100، در 5/17 درصد مثبت و در 82/5 درصد منفی بود. در طول مطالعه 20 درصد بیماران فوت کردند و میانگین مدت زمان بقای آنان از بدو تشخیص بیماری 4/4 ± 63 ماه بود. میانگین زمان بقا در بیمارانی که پروتئین s100 داشتند، 86/9 ± 14/54 ماه و در بیماران فاقد این پروتئین، 73/4 ± 97/63 ماه بود که تفاوت معنی داری نداشت (001/0 > p). نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده، با وجود نتایج ضد و نقیض و محدودی که در مورد نقش این پروتئین در بقا و پیش آگهی بیماری وجود دارد، این پروتئین همچنان به عنوان یک عامل مؤثر و مظنون در سیر، بقا و پیش آگهی بیماری مطرح می باشد و لازم است مطالعات وسیع تری در مورد آن انجام گیرد.